Lokalna Organizacja Turystyczna Ziemi Oleckiej LOT Olecko Mazury

Andrzej Malinowski
Warto zobaczyć ...

Dojazd: Olecko-Suwałki-Sejny-Berżniki-Kapciamiestis-Leipalingis-Dzukijski PN.
Dzukijski Park Narodowy położony jest na południu Litwy, 18 km na północny-wschód od Druskiennik. Obejmuje obszar 585,19 km2 i jest największym parkiem narodowym Litwy (wszystkich parków jest 5). Utworzony został w 1991 r. Przeważają w nim lasy sosnowe, które stanowią aż 90% powierzchni parku. Chroni się tutaj 150 gatunków ptaków, 54 gatunki ssaków, kilkanaście gatunków gadów i płazów, 38 gatunków ryb oraz buławnika czerwonego i podejźrzona wirginijskiego. W obrębie parku znajduje się 48 jezior i 28 rezerwatów przyrody, w tym 3 ścisłe. Występują suche bory, wydmy śródlądowe i krystalicznie czyste rzeki płynące w głębokich dolinach. Przyroda obdarzyła te tereny mnóstwem źródeł i źródełek, doliną Niemna, ciągiem niewielkich jezior, przepiękną rzeką Merkys z meandrującymi wolno płynącymi dopływami: Gruda, Skroblus, Uła. Uroku tym miejscom dodaje dzikość, nieskażona natura i niewielka gęstość zaludnienia.
Odwiedziliśmy miasteczko Merkine – jeden z najstarszych grodów na Litwie. Cały zespół staromiejski uznany został za zabytek architektury. Najcenniejszy jest wczesnobarokowy kościół Wniebowzięcia NMP, ufundowany przez Jagiełłę w I połowie XV w. (przebudowany w 1648 r.). W środku aż trzy otoczone kultem obrazy: XVI-wieczna Madonnę z Merecza, kopia wizerunku z Loreto (1615) i Kodnia; pięć barokowych ołtarzy z XVII w. oraz Droga Krzyżowa z 1912 r. W cerkwi z 1868 r. mieści się muzeum regionalne.
Wrażenie robi grodzisko na Górze Zamkowej, zwanej też Górą Królowej Bony, założone przy ujściu Mereczanki do Niemna. W XI–XV w. było ono siedzibą myśliwskiej rezydencji książąt litewskich. Z 30. metrowego szczytu rozciąga się, zapierający dech w piersiach, widok na rzekę Niemen i okoliczne lasy, które były ulubionym miejscem polowań urządzanych przez wielkich książąt litewskich i królów polskich.
We wsi Marcinkonys uwagę przyciągają piękne drewniane kapliczki, zadbane obejścia, drewniana zabudowa i muzeum etnograficzne. Tutaj ma swoją siedzibę dyrekcja parku.
Po przejechaniu 5 km na południowy-wschód od Marcinkonys i przejściu 1 km dotarliśmy do Rezerwatu Przyrody „Cepkeliu”- największego obszaru podmokłego na Litwie (powierzchnia ok. 12 tys. ha, w tym 5 tys. ha samych bagien). Korzystając z kładki można podziwiać uroki rozległych bagien, z ogromnymi wyspami porośniętymi karłowatymi drzewami. Pośród nich znajduje się 20 jezior i jeziorek (największe Eserinis o pow. 14,5 ha, najmniejsze Anciu 3,8 ha.). To obszar licznego występowania głuszców, czarnych bocianów i żurawi. Można je również obserwować w Grybaulii, gdzie znajdują się nieczynne już stawy rybne.
We wsi Margionys zajrzeliśmy do najstarszego na Litwie teatru ludowego (z 1929 r.), który do dzisiaj działa w stodole krytej gontem i podziwialiśmy dolinę rzeki Skroblus.
W wielu miejscach można się natknąć na ślady dawnego bartnictwa – bartne sosny z wydrążonymi podłużnymi pionowymi otworami dla roju pszczół. Aż 21 takich sosen uznano za obiekty dziedzictwa przyrodniczego. Jednak najcenniejsze są wioski - żywe skanseny Dzuków „borowych” i nadniemeńskich. Cztery z nich – Dubininkas, Lynezeris, Musteika i Zervynos – zostały uznane za rezerwaty architektoniczne. W Dzukijskim Parku Narodowym jest 10 zabytków architektury i ponad 40 zabytków sztuki – najwięcej w kościołach i na dziedzińcach kościelnych. We wsiach kultywowane jest tradycyjne rękodzieło: tkactwo, plecionkarstwo i hafciarstwo.
W słoneczną i ciepłą sobotę, 29.09.2012 r. w Dzukijskim Parku Narodowym byli i piękno dzikiej przyrody widzieli: Cezary Lasota i Andrzej Malinowski.

Wyświetl większą mapę

________________________________________________________________
Dzuk - mieszkaniec południowo-wschodniej Litwy mówiący gwarą.

Czekaj... program LightBox poprawnie działa po wczytaniu się wszystkich miniaturek. Do nawigacji służą przyciski rozmieszczone u góry po obu stronach fotografii oraz na dole.